Iedere donderdag van 19.15 tot 20.15 mouthoeve in Boekel.

Iedere woensdagavond van 19.30 tot 20.30 flowable in Uden.

Yin Yoga is een stijl waarin diepe ontspanning, mindfulness, mobiliteit & soepelheid van bindweefsel en stimulatie van levensenergie (CHI) samenkomen. Yin yoga is de tegenhanger van ons hectische leven, THE CALM IN THE STORM. 

Onze westerse manier van leven is heel erg yang georiënteerd, gericht op presteren, vooruitgang, activiteit en doelgericht. Als we langdurig te veel yang energie hebben en te weinig Yin dan kunnen piekeren, uitputting en burn-out het gevolg zijn. We luisteren vaak pas naar onszelf als we al uit balans zijn en hierdoor een verwonding hebben of ziek zijn.  

Yin is in onze maatschappij als het ware een verloren en vergeten energie, maar om in balans te komen en te blijven hebben we zowel Yin als Yang nodig. Yin energie hebben we nodig voor verzorgende, herstel van ons lichaam en onze algehele energie. We leven veel in ons hoofd en staan vaak niet in contact met ons lichaam. Yin yoga kan ons helpen om beter om te gaan met onze drukke levens en weer in contact te komen met ons lijf. 

In Yin yoga maken we kennis met de kracht van stilte, met een ‘zijn modus’ in plaats van een ‘doe modus’, acceptatie, loslaten en naar binnen kijken. De yoga is voor ieder geschikt en er is niemand beter dan een ander, het is daar waar we allen gelijk zijn en ieder zijn eigen stuk mag aankijken.  

Losse les €18, strippenkaart 10 lessen €150 gratis proefles.

Laat je stem en trom horen.

Gewoonweg heerlijk om samen te verbinden in klanken….

Als je drumt, treedt er healing op, de trom versterkt je spirituele verbinding en geeft je inzicht. Een trom is het basisinstrument voor communicatie, heling, gebed en trance. Chanten is het ritmisch spreken of zingen van woorden en geluiden, vaak in je eigen unieke toon. Samen zingen we een bepaalde mantra, ‘man’ betekent: ‘de geest’ en ’tra’ betekent: ‘verlossing’. Deze vorm vermindert angst en verdriet, zodat we onbevreesd worden. Het maakt ons rustig en help zo ook onze fysieke gezondheid. Doordat het de bloeddruk en hartslag verlaagt en ons zenuwstelsel activeert en dus helpt bij de ontspanning. Het heeft voor ieder die het hoort een zuiverend effect, dus of je nu meezingt, drumt, of alleen luistert is allen goed.

De avonden die we al gespeeld hebben waren magisch, zo fantastisch om te verbinden via een drum. Als je hart zich afstemt op het ritme van de trom, verplaatst je bewustzijn zich. Laat wijze en oeroude tradities ontwaken, trommel je ziel terug naar huis

Een trom is het basis instrument voor communicatie, heling, gebed en trance.

€22 @elements uden kerkstraat 19

Beleving, ik had een weerstand op het woord TRAUMA. Het werd overal voor gebruikt en ik las het bijna overal. Van trauma zalf tot trauma meditatie naar trauma kalanders. Ik was er een beetje allergisch voor geworden, toch was er iets in mij wat de aandacht vroeg. En ben zo een opleiding begonnen, het werd me al vlug duidelijk dat dit precies mijn plek was waar ik hoorde te zijn.  

Ik ga je meenemen naar de eerste opleiding dag: 

Na module 1 heb ik al heel veel nieuwe inzichten verkregen, ik heb heel veel moeite om mijn ruimte in te nemen in een groep. Om er echt te zijn en om me voor te stellen, deze spanning loopt zo hoog op dat heel mijn lichaam reageert en blokkeert en in sommige gevallen ik eruit floep. Alleen al dat inzicht loop ik wel vaker tegen op en daarin mag ik mijn kwetsbaarheid toelaten. Maar nu weet ik dat ik deze heel makkelijk kan/mag reguleren, na dag 2 was er ook weer een deel moment en kon ik er echt blijven zitten en ervaarde een regulatie, wow dat is fijn. Adem, ik had nog adem, en ik kon er blijven zitten om zo ook naar andere te blijven luisteren. En echt iets te leren tijdens de opleiding, dankbaar om dit door te mogen geven en zo ook een hulp koffertje voor de ander te maken, tot het woord veiligheid ontsprong.

Wat is eigenlijk veiligheid voor mij… 

Ik word verrast door een gevoel wat ik nog nooit eerder heb meegemaakt, een inzicht, ik voel me nergens veilig met andere. Oeps een bewustwording van mijn eigen veiligheid, mijn eigen gedrag van en naar mijn trauma, hoezo heb ik een trauma? Mijn gedachtes gaan na de 2 dagen alle kanten op, heb ik dat ow ja vertraag verzacht het is oké. Ja, ik mag even mijn eigen yoga in, ja dat voelt goed. 

Wat heb ik toch allemaal gedaan om mezelf, maar te bewijzen, phoe die zelfstandigheid raakt me ook als geen ander. Het zet me aan het denken, ik hoor de woorden Samantha nog zeggen: zelfstandigheid is vaak een tekort aan aandacht, en is vaak gedwongen.

We roepen kijk eens hoe goed ze al kan (weg)lopen, hoe ze het allemaal zelf kan. Wat goed hé. Maar als kind werkt deze aanmoediging averechts, en is het fijn om veiligheid en verbondenheid te blijven voelen, en niet te vroeg zelfstandig te zijn. 

Spijker op zijn kop, hierdoor denk je dat je het ook wel allemaal alleen kan. Die bewijs drang komt voort uit hele andere dingen dan ik dacht.  

Ik merk wel dat er ook heel veel dingen zijn die ik al toepas als therapeut, mijn intuïtie en hier en nu, mijn waarnemingen verfijnen, en een open energie heb voor wat is. Het leert me ook een heel mooie oefeningen doen om energie te sturen, leerzaam.

Ik mag nu mensen gaan helpen vanuit een liefdevol hart en niet vanuit een pijn stuk. Het leren dragen van energie, en zo ook mijn eigen draagkracht te vergroten. 

Module 2 Zwangerschap en geboorte

Ik ga fris naar de opleiding, ik heb namelijk niet het gevoel dat ik een traumatische gebeurtenis heb meegemaakt met mijn eigen zwangerschap of geboorte. Dus nergens om druk om te maken, hoppa lekker. ( trauma verwerking is niemands zijn  grootste hobby, en dat is ook een natuurlijk gedrag is weg bewegen van de pijn)

We beginnen en ik vind het zo mooi hoe Samantha al begint, heeft hier iemand in de groep moeite met het onderwerp? Dan laat mij en de groep het mee dragen want dit kan een erg confronterend hoofdstuk zijn. Wil hier iemand iets over delen? (ik in mijn hoofd, ow yes dat heb ik gelukkig niet) totdat het stukje hechting en distantiëren tevoorschijn komt.

Welk verhaal vertelt ons lichaam, terwijl Samantha dit zegt, sta ik uit, ik staar naar het midden van het lokaal, een tafel waar ik volledig weg ben. Ik ben er even niet meer, Samantha die alles voelt en zo’n sterk felt sense heeft ontwikkeld vraagt aan mij Cindy ben je er nog? Ik zie dat je even weg bent… 

Ow ja, euhm ja, euhm inderdaad, ja, ik ben er weer, wat maakt het dat je weg was? Euhm ja, ik weet het niet, maar ik weet wel dat mijn moeder mij vroeger veel alleen heeft gelaten, ze kon niet anders, ze ging even boodschappen doen en liet mij dan alleen thuis (slapen) want ik kon niet ook nog mee. Dus lag ik alleen in mijn kribbe, voelbaar alleen, voelbaar intens verdrietig, hetgeen greep me bij de keel, ik voelde dat dat meisje nog steeds heel verdrietig en intens alleen was.

Wat heftig zegt Samantha, kijk eens of je dat meisje wat daar alleen ligt of je haar even uit haar kribbe kan halen en haar omhelst. Een intense pijn en verdriet beschiet me, ik val er helemaal in een pijn verdriet wat ik nog nooit zo oprecht en intens gevoeld heb, ik snak het uit, er komen geluiden tijdens mijn verdriet die ik nog nooit eerder gehoord heb van mezelf. Op dan moment vraagt mijn klasgenoot mag ik bij je komen zitten… Contact, mijn lichaam reageert onmiddellijk, verzacht, een veilig gevoel om het samen te mogen dragen en het er mag zijn. HELING. 

Nadat het weer wat gezakt is en ik mijn tranen weg veeg, vraagt Samantha of ik even (oog)contact wil maken met de groep. En kijk dan even hoe jij de mensen raakt, en ieder van ons een pijn stuk hiervan mag en kan dragen en voelen. Jij een opening maakt voor geraaktheid en pijn, ik die het heel moeilijk vond om in een groep mij plek in te durven nemen. Hier nu in de klas zit en liefdevolle, respectvolle en meelevende blikken mag ontvangen, de mede studenten die het voelbaar dragend maken om te mogen helen, ik die weer een veiligheid ervaart in (oog) contact en voelbaar verbinding maakt met de hele klas. Deze blikken vergeet ik nooit meer…

De dag na deze ervaring heb ik een gevoel alsof er een vrachtwagen over me heen is gereden, maar ook een hele zware last heeft meegenomen. Heling van trauma…

oe e

Tijdens de opleiding is er een opstelling en vraagt Samantha aan Wendy zou je iemand willen opstellen die de gezonde baarmoeder speelt? En voordat ze dat hierop beantwoorde, voelde ik al een spanning op komen, en ik dacht, Ach, ik ben de volgende die opgesteld wordt.

Het was een interessant gevoel, want het is een compliment naar mezelf. Dat ik voelbaar mijn intersubjectiviteit versterkt had om dat te voelen.

Maar ook voelbaar betrapt worden want shit, nu moet je dit ook doen, shit… ow nee, ik heb ook een keuze, ik moet dit niet meer, en die voelbare overgave was al magisch voor mij.

Ik zag mezelf even daar, ik mocht even ik zijn. Ruimte het is oké, adem, ow ja adem en mijn stilte plek. Even hier en nu zijn. 

En op dat moment terwijl ik er weer zit vraagt Wendy, Cindy zou jij de gezonde baarmoeder willen spelen voor mij? Ja, ik mag het nu even zijn. De veilige gezonde baarmoeder, al is het maar om de ander daarin te steunen.

Wow de veilige voelbare gezonde baarmoeder, die ik ook gemist heb. Nu ik dit omschrijf, pakt het me weer een gevoel van verdriet, diep verdriet. Even zijn. 

Gewoon even daar weer zijn, een gevoel van de liefde en de warmte. Voelbare hartslag die niet verhoogd is, maar voelbaar gezond, veilig en warm.

Ow een diep verlangen…. Adem. Ik heb weer adem.

Het was een magische opstelling van heel veel heling en voelbaar verbondenheid.

Pijn vermijdende wezens

3 weken later zitten we samen met het intervisiegroepje,  

Een groep klasgenoten bij elkaar, Anja, Sophie en Nancy. We hebben al best wel veel gedeelte in korte tijd en ik merk ook dat ik ingehaald werd door mijn eigen deling, want ik heb gedeeld over mijn abortus.

Maar het was zo mooi in de opstelling dat ik nu door Nancy en Sophie werd geconfronteerd, Nancy zei: toen jij gevraagd werd als gezonde baarmoeder tijdens de opstelling, deelde ik een blik met Sophie en wij dachten nog oeps… nee Cindy, moet ze dat nu wel doen?

Terwijl ze dit deelt, word ik gevangen in een diep stuk verdriet. Oh ja, Dat was er ook nog, die pijn was er ook nog.

En ondanks dat de opstelling 3 weken was geleden, kwam deze als een draaikolk in één keer weer terug. Ow ja, de gezonde baarmoeder die ik ook veel liever had gegeven aan mijn kindje dan een abortus. Ow mijn lief kindje, ow nee…. 

Ik word weer opgeslokt met een diepe pijn en verdriet wat door mijn botten heen suist, een diepe leegte, een kou die van binnen zit die niet te omschrijven is, ik maak weer geluiden die ik alleen daar tegenkom…

Ik merk op dat zelfs de meiden ervan schrikken dat het me zo vangt, in de aanraking die ze me geven en de veiligheid die ze mij bieden is zo begripvol, maar dat, alleen dat maakt voor mij ook de veiligheid om het aan te gaan.

En dat ik mezelf er niet in verlies waardoor de pijn ondragelijk wordt. Nee, samen mogen we het helen, ik hoef het niet alleen te dragen. Daar waar wij het samen doen op de laag van draagkracht, want het verdriet wordt niet minder, maar daar waar ik de veiligheid voel om de lading en de innerlijke kou te verwarmen. 

Ik was het helemaal vergeten, de ongezonde baarmoeder die er niet mocht zijn voor mijn kindje. En daar was het groepje, wat mij confronteren met mezelf. En, dat was eigenlijk totaal niet wat ze wilde. Maar zo voel je, hoe vlug je een deel zo diep wegstopt. Trauma werk ook zo, een natuurlijke beweging is weg van de pijn, maar dapperheid en moed is er nodig om het echt aan te gaan.

Het was helemaal weg en hun bracht het weer terug. Een pijn die je vormt, zo diep vanbinnen. Er kwam ook een besef, stel nu dat ik al deze pijn van mijn eigen geboorte eerder had verwerkt, had ik dan wel kinderen gewild? 

Nu ik dit zo typ komen er heel veel gedachtes op: Wat nu als ik mijn eigen onverwerkte pijn eerder had aangekeken zou ik dan wel een man en kinderen hebben? Wat nou als ik dit voor mijn zwangerschap al had aangekeken zou ik het dan wel gehouden hebben?

Ik kan dit niet alleen dragen, ook ik maak weer een afspraak bij mijn therapeut. Ik kan en wil dit niet alleen dragen, ik reik uit naar hulp. Het is ok Cindy, je bent ok, je hoeft dit niet alleen te doen… 

HELING  IS OOK LOSLATEN VAN ANDERMANS ZIJN BEPERKINGEN….

Daar zit ze dan, super gevoelige kleine Cindy, die zich bijna nergens thuis voelt. En die van nature al in een hoekje gaat zitten.
Wat je onder de foto leest, is wat er op mijn rapport stond als opmerking in groep 6. Daar kan je mee thuis komen

Met deze overtuiging heb ik heel lang geleefd, ook omdat ik bijna de hele basisschooltijd mezelf zo voelde. IK BEN ZWAK…..
Hmm ja, nu kan ik zien dat dit een tekortkoming was van mijn juffrouw, en niet van mij.

Zo heeft iedereen vaak een overtuiging gemaakt die niet van jou is, zoals van een juf, ouder, of pestgedrag van leerlingen. Deze zit vaak veel dieper dan je denkt, en daar kan je nu of op latere leeftijd nog last van hebben.

Bevrijd jezelf van deze overtuiging en laat me je helpen….. Of kom voor je kind om te helen en te leren begrijpen. Als je kind niet happy is op school, praat met je kind.

Wees zacht voor jezelf. Je ontmoet delen van jezelf waarmee je al lang in oorlog bent. Wetend dat ik er in die tijd ook gewoon niet was, ik distantieerde mezelf dus ik kon er ook niet zijn. Er is nu een hele andere ervaring, ik kan wel concentreren want ik ben er nog gewoon. Ik kan gewoon leren en in een klas zitten en nog luisteren naar wat de juf zegt, smile, een openbaring om mijn 40ste.

Ook ikzelf heb veel heling mogen doorstaan

Na dit inzicht en veel verwerking hierin, merk ik op dat ik me heel veel gedistantieerd heb in deze tijd. En ik ervaar nu een totaal andere energie, ik mag hier blijven. Ik hoef niet meer in dat vlucht mechanisme te zitten.

Ik, een volwassen vrouw , die heel goed kan leren en die zich weer kan concentreren. Ik er weer volledig durft te zijn.

Dit zijn de woorden die ik op de 3 de dag van de opleiding op mijn notitie boekje maak, dankbaar♥

De confrontatie met je trauma aangaan geeft je uiteindelijk de kracht om je eigen pad te durven bewandelen. Je voelt je krachtiger met en zonder andere, ik ervaar dat er meer heling ontstaat door het te delen en het samen te mogen doen.

Ik hoef het niet meer alleen te dragen, blijf nieuwsgierig naar elkaar en bespreek samen wat je gevormd heeft.

Heb jij vaak een ja gegeven terwijl je een nee voelde?

Of zei je een nee terwijl je een ja voelde? En dacht je achteraf ow dat had ik anders moeten doen, weet dat die instinctief komen vanuit een pijnstuk en onveiligheid.

Stap 1 is hierin eerst bewust van te worden. Het licht bestaat in de duisternis, ook ervaar ik zelf een gevoel van wat ik nu echt wil, een innerlijke rust komt over mij omdat ik weet dat ik er nu voor mezelf kan zijn.

Ik weet wat ik wil en wat ik nodig heb, dansen en dansen en dansen met het leven, hoe mooi.

Pijnstukken

Door jezelf te zien en wetend waar je liefde hebt gemist, mag je weer uitreiken naar een diepere laag van verbinding

Mezelf echt durven leren kennen en leren begrijpen geduld, maar toch ook begrensd, de daad bij het woord voegen en niet verschuilen achter woorden.